Home » Ένας Χρόνος Μνημόνιο – Ο Ρόλος των Επιχειρήσεων στη Βιώσιμη Ανάπτυξη της Ελλάδας

Ένας Χρόνος Μνημόνιο – Ο Ρόλος των Επιχειρήσεων στη Βιώσιμη Ανάπτυξη της Ελλάδας

Συντάκτης: Παναγιώτης Γ. Ρουσόπουλος

Ο Σύνδεσμος Εταιρειών Συμβούλων Μάνατζμεντ Ελλάδος (ΣΕΣΜΑ) διοργάνωσε εκδήλωση με την υποστήριξη του ΙΟΒΕ για την επέτειο των 20 ετών από την ίδρυση του Συνδέσμου.Η εκδήλωση είχε τίτλο «Ένας Χρόνος Μνημόνιο – Ο Ρόλος των Επιχειρήσεων στη Βιώσιμη Ανάπτυξη της Ελλάδας» και πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011, στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη (Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1).

Ιδιαίτερα τεκμηριωμένη η ομιλία του Γενικού Διευθυντή του ΙΟΒΕ, Καθ. Ιωάννη Στουρνάρα για τα  αίτια της κρίσης καθώς και για τις επιπτώσεις του μνημονίου. Στη συνέχεια, ο κ. Βασίλης Ρεγκούζας, Αν. Συντονιστής της Συμβουλευτικής Επιτροπής του ΣΕΣΜΑ, παρουσίασε έρευνα που πραγματοποίησε ο Σύνδεσμος σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα για τα αποτελέσματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, το Μνημόνιο και τις επιπτώσεις τους.

Παρακολουθώντας προσεκτικά τα στοιχεία που παρατέθηκαν στις παρουσιάσεις (συνιστώ θερμά να τις μελετήσετε) και κυρίως την παρέμβαση του κ. Στουρνάρα στο σκέλος  των επιπτώσεων και της αποτελεσματικότητας του μνημονίου, αυτόματα μου γεννήθηκαν ορισμένα ερωτήματα:

  • Η αποσπασματική και επιλεκτική εφαρμογή του μνημονίου μήπως οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα;
  • Είναι δυνατός ο σχεδιασμός και κυρίως η εφαρμογή συγκροτημένων πολιτικών υπέρβασης της κρίσης, αυτής της κλίμακας, από ένα πολιτικό προσωπικό που δεν κατανοεί – πέρα από το λογιστικό της αποτέλεσμα- την διάσταση και τα αίτια της κρίσης και από ένα κρατικό μηχανισμό που η πλήρης αναμόρφωσή του, είναι μέρος της λύσης;
  • Η απουσία ισχυρών αναπτυξιακών κινήτρων σε βασικούς τομείς της οικονομίας με υψηλή ελληνική προστιθέμενη αξία, μήπως οδηγεί σε περαιτέρω επιδείνωση της κρίσης;
  • Η απουσία ενός συγκροτημένου επιχειρησιακού σχεδίου διεξόδου από την κρίση και η επικοινωνία του στην ελληνική κοινωνία μήπως οδηγεί σε ανυπέρβλητα αδιέξοδα;
  • Η παντελής αδυναμία κατανόησης των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής οικονομίας και κυρίως του ρόλου των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μήπως οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση;
  • Η επιταχυνόμενη εισοδηματική πόλωση της ελληνικής κοινωνίας και η αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού μήπως οδηγεί πλέον σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις;
  • Μήπως τέλος η λύση είναι ένα θέμα που αφορά συνολικά την Ευρώπη, έχοντας υπερβεί τα όρια της ελληνικής οικονομίας;


Τα ερωτήματα αυτά και ίσως πολύ περισσότερα και ίσως πιο εύστοχα θα είχαν και τα ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα για τα αποτελέσματα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, το Μνημόνιο και τις επιπτώσεις του, εκφράζοντας έντονη επιφυλακτικότητα για την αποτελεσματικότητα του.

Τα βασικά ευρήματα της έρευνας συνοψίζονται στα ακόλουθα σημεία:

Τόσο η κρίση που διανύει η χώρα μας, όσο και το μνημόνιο που υλοποιείται φαίνεται ότι έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις επιχειρήσεις.

9  στις 10  επιχειρήσεις δηλώνουν ότι έχουν επηρεαστεί μάλλον αρνητικά/  αρνητικά από την κρίση, περισσότερο φαίνεται ότι πλήττονται οι επιχειρήσεις που ανήκουν στον κλάδο του εμπορίου

Μεγαλύτερη η επίπτωση της κρίσης στην κερδοφορία και τις πωλήσεις τον τελευταίο χρόνο

Ο στόχος των επιχειρήσεων στα πλαίσια της παρούσας κρίσης φαίνεται ότι αρχικά είναι η επιβίωση ,  ακολουθούμενη από την προσπάθεια για διατήρηση της θέσης τους στην αγορά.

Γενικά, το μνημόνιο αξιολογείται από τις επιχειρήσεις ως κάτι που εμποδίζει βραχυχρόνια τη βιώσιμη ανάπτυξη τόσο της χώρας όσο και των επιχειρήσεων (8  στις 10  το δηλώνουν),  ενώ 4 στις 10  επιχειρήσεις θεωρούν ότι μπορεί να συμβάλλει μακροχρόνια στην ανάπτυξή τους

9 στις 10 επιχειρήσεις δηλώνουν λίγο / καθόλου ικανοποιημένες από τους όρους και τα μέτρα που επιβάλλει το μνημόνιο.  Σχετικά λιγότερο δυσαρεστημένες από το μνημόνιο εμφανίζονται οι επιχειρήσεις του κλάδου των υπηρεσιών.

Μέσα στον επόμενο χρόνο, το μνημόνιο θεωρούν ότι θα έχει επίσης αρνητικό αντίκτυπο τόσο στην κερδοφορία & τις πωλήσεις, αλλά με τάσεις βελτίωσης.

Η συνδρομή του Δημοσίου στην ανάπτυξη του επιχειρηματικού τομέα κρίνεται ανεπαρκής με την ίδια άποψη να κυριαρχεί, σε κάπως μικρότερο βαθμό, για την ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και τους κοινωνικούς εταίρους

Κίνητρα για νέες επενδύσεις,  μείωση φορολογικών επιβαρύνσεων,   ενίσχυση της ρευστότητας &  του ανταγωνισμού καθώς επίσης παροχή κινήτρων για προώθηση τηςκαινοτομίας θα πρέπει να αποτελέσουν σημεία “of high priority” για το Κράτος

7  στις 10  επιχειρήσεις θεωρούν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να αναδιαρθρωθεί

Αναφορικά με το ρόλο των συμβούλων επιχειρήσεων,  τα 2/3  περίπου αξιολογούν το ρόλο τους ως σημαντικό για την ανάπτυξη της χώρας

Ο ρόλος των συμβούλων θεωρείται ότι μπορεί να αξιοποιηθεί κατά κύριο λόγο σε θέματα μελετών βιωσιμότητας & κατά δεύτερο λόγο σε υπηρεσίες οργάνωσης/ αναδιοργάνωσής τους, ενώ ακολουθούν τα στρατηγικά- επιχειρησιακά σχέδια, μάρκετινγκ και πωλήσεων.

Κλείνοντας το σημείωμα αυτό θα ήθελα να προτείνω δύο ενδιαφέρουσες απόψεις, με τελείως διαφορετικές οπτικές γωνίες μεταξύ τους που σίγουρα θα προσθέσουν στους προβληματισμούς όλων μας.

Η πρώτη είναι του Γιάννη Βαρουφάκη και του Stuart Holland (ως προς την ευρωπαική αντιμετώπιση της κρίσης)  αι η δεύτερη του Αρίστου Δοξιάδη ( όσο αφορά τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας και της παθογένειες της)

Πιστεύω ακράδαντα ότι σε αυτή τη φάση πρέπει να είμαστε ανοικτοί σε νέες ιδέες και προκλήσεις και κυρίως να εντείνουμε ο καθένας στο τομέα του τις προσπάθειες για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων μας σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον.

 

Μπορεί να σας ενδιαφέρουν

Αφήστε ένα σχόλιο