The Seven Deadly Sins and the Four Last Things
Hieronymus Bosch, 1485
Oil on wood
120 × 150 cm
Museo del Prado, Madrid
Οι υποψήφιοι επενδυτές ενός συστήματος franchise, οι franchisees και οι franchisors μπορούν όλοι να παγιδευτούν από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο την επιτυχία της επένδυσης, της επιχείρησης ή ακόμη και αυτής της αλυσίδας ως σύνολο.
Όσο καλό και να είναι κάποιο σύστημα franchise, όσο και ολοκληρωμένα συστήματα λειτουργίας, υποστήριξης και πωλήσεων να έχει αναπτύξει, όσο ισχυρό brand name να έχει δημιουργήσει, η επιτυχία δεν παύει να εξαρτάται από το ανθρώπινο δυναμικό το οποίο στελεχώνει την αλυσίδα , τόσο σ’ επίπεδο κεντρικών υπηρεσιών όσο και σε franchisees. Ανθρώπινο δυναμικό το οποίο αποτελείται από συνηθισμένους ανθρώπους, καθημερινούς ανθρώπους που όμως είναι απόλυτα φυσικό να έχουν αδυναμίες.
Στο μεσαίωνα τις ανθρώπινες αυτές αδυναμίες τις ομαδοποιούσαν σε κάποια από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα: απληστία, πόθος, νωθρότητα, φθόνος, λαιμαργία, υπεροψία και θυμός.
Το κάθε ένα από αυτά τα συναισθήματα, έχει την ικανότητα να επηρεάσει την στάση, την επιχειρηματική συμπεριφορά και ήθος των ανθρώπων που ανήκουν σ’ ένα σύστημα franchise καθώς και την επιτυχία και αποδοτικότητα της επιχείρησης, όσο συγκροτημένη, επιτυχημένη και αποδοτική να είναι. Οι franchisors και οι franchisees πρέπει να γνωρίζουν πως βγαίνουν στην επιφάνεια αυτά τα «7 θανάσιμα αμαρτήματα» και πως μπορούν να τα αντιμετωπίσουν.
ΑΠΛΗΣΤΙΑ
Σε μια επιχείρηση, σ’ ένα σύστημα όλοι οι συντελεστές, όλα τα μέρη θέλουν να βγάλουν κάποιο κέρδος, να έχουν ένα μερίδιο στη συνολική υπεραξία που δημιουργεί το δίκτυο. Όλοι αποτιμούν την δική τους συμβολή και απαιτούν να απολαμβάνουν το ανάλογο τίμημα. Όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων η οπτική γωνία της όποιας αποτίμησης επηρεάζεται από το πρώτο από τα «7 θανάσιμα αμαρτήματα», την απληστία η οποία οδηγεί πάντα σε αντιδεοντολογική συμπεριφορά και ήθος, σε κοντόφθαλμη αντιμετώπιση των θεμάτων που ανακύπτουν στη καθημερινή λειτουργία του δικτύου, μ’ αποτελέσματα τα οποία μπορεί να καταστούν μακροχρόνια καταστροφικά.
Η κλασική παγίδα της απληστίας για τον υποψήφιο franchisee είναι όταν εξετάζει το σύστημα franchise που τον ενδιαφέρει και μετά λεει ” δεν χρειάζεται εγώ να επενδύσω σ’ ένα σύστημα franchise, να καταβάλω το τίμημα που απαιτείται. Δεν μου προσφέρει κάτι σημαντικό, μπορώ να το κάνω και μόνος μου”. Αυτή συνήθως είναι μια συμβουλή που μπορεί να δώσει ένας μη ενημερωμένος λογιστής ή δικηγόρος. Μια τέτοια στάση σπάνια οδηγεί στην επιτυχία, διότι ο ιδιοκτήτης της καινούργιας επιχείρησης δεν μπορεί να έχει την αγοραστική δύναμη, την εκπαίδευση, την συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία , το δοκιμασμένο σύστημα, την αποδεδειγμένα επιτυχή πολιτική πωλήσεων, ένα δεδομένο μερίδιο αγοράς και το υψηλής αναγνωρισιμότητας όνομα που του προσφέρει ένα σύστημα franchise. Η απληστία στη συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει απώλεια επιχειρηματικής ευκαιρίας, εμπλοκή σε περιπέτειες και στις περισσότερες των περιπτώσεων οδηγεί σε οικονομική καταστροφή.
Η απληστία μπορεί να υπάρχει και στη συμπεριφορά των υφιστάμενων franchisees της αλυσίδας. Σύνηθες φαινόμενο να προσπαθούν να επιτύχουν άμεσα το μέγιστο δυνατό κέρδος από την επιχείρηση τους, την ταχύτερη απόσβεση της επένδυσής τους δημιουργώντας προβλήματα στην μελλοντική ανάπτυξη της. Σύνηθες το φαινόμενο της ανεπαρκούς στελέχωσης, η απουσία κινήτρων στο προσωπικό, της έλλειψης επαρκούς αποθέματος, της αποσπασματικής πολιτικής προσφορών και εκπτώσεων, της ανεπαρκούς συντήρηση, της απουσίας ή υπερτιμολόγησης της τοπικής διαφήμισης.
Επιδιώκοντας ένα πρόσκαιρο «κέρδος» υποσκάπτει την κερδοφορία και βιωσιμότητα της επιχείρησή του, το βαθμό ικανοποίησης των πελατών του, την εικόνα της αλυσίδας, της επιχείρησής του στην τοπική αγορά και σε τελευταία ανάλυση την αξία της επιχείρησής του. Σ’ ακραίες -αλλά όχι σπάνιες περιπτώσεις – επίσης μπορεί να επιδιώκουν την μη καταβολή στον franchisor των royalties τα οποία έχουν συμφωνήσει, κάτι που δημιουργεί σύγκρουση μεταξύ τους ή ακόμη μπορεί να μην δηλώνουν με ακρίβεια στον franchisor τα πραγματικά έσοδα τους. Εάν γίνει κάτι τέτοιο ο franchisee πρώτον παραβιάζει την σύμβαση franchise και κινδυνεύει να υποστεί τις όποιες συνέπειες που προβλέπονται, δεύτερον ο franchisor μη έχοντας πραγματικά στοιχεία δεν μπορεί να παρέχει την υποστήριξη που πιθανά απαιτείται με αποτέλεσμα την απώλεια εισοδήματος και τρίτον εάν θελήσει να πουλήσει κάποια στιγμή την επιχείρηση δεν θα έχει την υποστήριξη του franchisor. Εάν όμως υπάρχει ειλικρίνεια και επικοινωνία με τον franchisor – κυρίως σε περιόδους ύφεσης και κρίσης – θα δημιουργηθεί μια σχέση, όπου για όλα τα προβλήματα θα επικρατεί μια αμοιβαία επωφελής λύση.
Αλλά και οι ίδιοι οι franchisors μπορεί να είναι άπληστοι. Συχνά παρατηρούμε franchisors οι οποίοι μπαίνουν στον πειρασμό να εντάσσουν στο δίκτυο franchisees οι οποίοι έχουν τα χρήματα που απαιτούνται για την επένδυση, αλλά δεν διαθέτουν το σημαντικότερο, δηλαδή τις απαραίτητες ικανότητες, δεξιότητες και εμπειρίες καθώς και την προσωπικότητα που απαιτείται για την επιτυχία της συγκεκριμένης επένδυσης. Εάν η πολιτική που ακολουθεί ο franchisor χαρακτηρίζεται από ελαστικότητα των κριτηρίων εισόδου, τότε σίγουρα η επένδυση δεν θα αποδώσει στο επίπεδο που θα μπορούσε, διότι θα χαθεί πολύτιμος χρόνος στην προσπάθεια του franchisor να κάνει έναν ακατάλληλο franchisee να προσαρμοσθεί και στις περισσότερες των περιπτώσεων με αμφίβολα αποτελέσματα. Όμως μακροπρόθεσμα η αλυσίδα υποσκάπτει την θετική πορεία της, μια και αποδυναμώνει το brand name της τοπικά έστω, έχει σταδιακή απώλεια μεριδίου προς όφελος των ανταγωνιστών, δημιουργεί ανασφάλεια στους υφιστάμενους franchisees, υποβαθμίζει το παρεχόμενο επίπεδο υπηρεσιών και το βαθμό ικανοποίησης των πελατών της. Σε δε περιόδους κρίσης επιταχύνονται οι φυγόκεντρες τάσεις και η αποσάθρωση του δικτύου, ενώ έχει αποδειχθεί ότι το κόστος ενσωμάτωσης και διαχείρισης μη κατάλληλων franchisees είναι υπερδιπλάσιο από αυτό που θα απαιτείτο σε περιπτώσεις τήρησης κριτηρίων επιλογής και ένθεσης. Είναι σύνηθες σ’ αυτές περιπτώσεις, να ξεχνιέται μια βασική αρχή ανάπτυξης και επιτυχίας ενός δικτύου franchise: Η ισχύς μιας αλυσίδας franchise καθορίζεται από την ισχύ του πλέον αδύναμου κρίκου της.
Εάν επίσης ο franchisor έχει διαμορφώσει ένα «πακέτο» franchise με δυσανάλογα υψηλό αρχικό fee -σε σχέση με το «όνομα» και τις παρεχόμενες υπηρεσίες -ή και ανάλογα υψηλά royalties αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο διότι μπορεί να εμποδίσει την προσέλκυση ικανών franchisees που θα είναι σημαντικό “κεφάλαιο” και πηγή δημιουργίας πλούτου και υπεραξιών για την αλυσίδα καθώς και την ικανοποιητική απόδοση της επένδυσης του franchisee με αποτέλεσμα έντονα πριοβλήματα, συγκρούσεις και φυγόκεντρες τάσεις. Από την άλλη εάν τα royalties είναι πολύ χαμηλά, ο franchisor δεν θα μπορεί να προσφέρει την κατάλληλη υποστήριξη στους franchisees που σε κάθε περίπτωση έχει κόστος και για τα δύο μέρη, αλλά διασφαλίζει μακροπρόθεσμα την διατήρηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και την ενδυνάμωση της αλυσίδας. Σε αυτά τα θέματα πρέπει να υπάρχει προσεκτική έρευνα, μελέτη και ανάλυση και όχι συναισθήματα όπως η απληστία. Μη ξεχνάμε ότι ένα επιτυχημένο franchise μακροπρόθεσμα καθορίζεται από σχέσεις αμοιβαίου οφέλους, σχέσεις win-win.
ΠΟΘΟΣ
Ο ‘πόθος’ περιγράφεται ως, το κίνητρο πράξεων που κάνει κανείς για να ικανοποιηθεί μια επιθυμία, να επιτευχθεί ευχαρίστηση ή ηδονή, χωρίς όμως να συνυπολογίζονται οι συνέπειες των πράξεων αυτών.
Για τους υποψήφιους franchisees ο ‘πόθος’ μπορεί να τους οδηγήσει στο να κάνουν λάθη που θα αποδειχθούν μοιραία για το μέλλον της επιχείρησης τους. Ο ‘πόθος’ είναι ένα συναίσθημα που πιθανόν να κάνει τον υποψήφιο franchisee να αγνοήσει την κρισιμότητα της υποστήριξης που ένα σύστημα πρέπει να παρέχει ή και την ανάγκη διαθεσιμότητας του απαραίτητου κεφαλαίου ή και τη συστηματική έρευνα για την αποδοτικότητα στην τοπική αγορά του συγκεκριμένου concept στο οποίο θέλει να επενδύσει. Η επιλογή ενός concept με μοναδικό κριτήριο τι αρέσει στον franchisee, ή τι είναι επίκαιρο ή ποιο “ πακέτο” franchise έχει σχεδιάσει ελκυστικότερο περιτύλιγμα, οδηγεί πάντα σε λάθος επενδύσεις, με οδυνηρά – δυστυχώς ιδιαίτερα συχνά -οικονομικά αποτελέσματα.
Ο ‘πόθος’ είναι το ίδιο επικίνδυνο για τους υφιστάμενους franchisees διότι μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην σχέση franchisee / franchisor. Αποτέλεσμα ανάλογων συμπεριφορών είναι η παρουσία συνεχών εντάσεων, αμφισβητήσεων, πιέσεων, που πολλές φορές μπορεί να πάρει και τη μορφή ενός «ακήρυκτου πολέμου» για το ποιος θα έχει περισσότερη εξουσία. Μια πρώτη ανάγνωση της σύμβασης franchise μπορεί να δίδει την εικόνα ότι ο franchisor έχει περισσότερη δύναμη, όμως στην πραγματικότητα η σχέση μπορεί να “λειτουργεί”, να είναι αμοιβαία αποδοτική μόνο με συνεχή επικοινωνία, διάλογο, διαπραγμάτευση και ανατροφοδότηση πληροφοριών. Ο franchisee ο οποίος αναζητεί την εξουσία θα καταστρέψει την σχέση του με τον franchisor και κατά πάσα πιθανότητα την επιχείρησή του, δημιουργώντας ταυτόχρονα κλυδωνισμούς σ’ όλο το σύστημα.
Οι franchisors επίσης μπορούν να πέσουν σε αυτή την παγίδα. Πρέπει να θυμούνται ότι η “εξουσία” που έχουν, θα αποδώσει μόνο αν χρησιμοποιηθεί δημιουργικά προς όφελος του δικτύου ως σύνολο.
ΝΩΘΡΟΤΗΤΑ
Η νωθρότητα συνήθως δεν εμφανίζεται στην αρχή της εμπλοκής ενός επενδυτή στη διαδικασία επιλογής ενός franchise ή όταν κάποιος κάνει τα πρώτα βήματα στην επιχείρηση του. Όμως μπορεί να εμφανιστεί σταδιακά όσο περνάει ο χρόνος ένταξης σ’ ένα σύστημα, ιδιαίτερα όταν η επιλογή δεν ήταν αποτέλεσμα συστηματικής έρευνας και κύρια όταν δεν προηγήθηκε τόσο εκ μέρους του franchisor όσο και από τον ίδιο τον επενδυτή αναλυτική εξέταση και θετική απάντηση σε δύο βασικά ερωτήματα, που είναι προ-απαιτούμενο κάθε ανάλογης απόφασης. “Μπορώ να είμαι αυτοαπασχολούμενος;” και “Είναι το συγκεκριμένο concept αυτό που μου ταιριάζει και είναι συμβατό με τις αρχές μου, τις αξίες μου, τον τρόπο ζωής που οραματίζομαι για εμένα και την οικογένειά μου;”
Ο υποψήφιος franchisee, ο οποίος συλλέγει πληροφορίες από τον franchisor και δεν κάνει δική του έρευνα για να μάθει περισσότερα για την επένδυση, δεν διασταυρώνει τα στοιχεία και δεν συμβουλεύεται εξειδικευμένους συμβούλους, επαναπαυόμενος σε διαβεβαιώσεις ατόμων που έχουν σαφές συμφέρον προσέλκυσής του στο δικό τους δίκτυο, υποπίπτει σε «αμαρτήματα» αυτής της κατηγορίας.
Όταν κάποιος ενδιαφέρεται να κάνει μια νέα επένδυση πρέπει να μάθει όσα περισσότερα μπορεί για το concept, π.χ για την αγορά, τον ανταγωνισμό, την αποδοτικότητα υφιστάμενων επενδύσεων κλπ. Ο franchisor θα βοηθήσει, θα παράσχει πληθώρα πληροφοριών αλλά πρέπει ο franchisee να κάνει και τις δικές του ανεξάρτητες έρευνες. Η εμπειρία μας τόσων χρόνων μας έχει μάθει ότι σπάνια υπάρχουν franchise που δεν απαιτούν – τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια – ενεργή συμμετοχή του franchisee και μάλιστα με ωράρια εργασίας που υπερβαίνουν τις 50-60 ώρες εβδομαδιαία!
Ο franchisee παράλληλα, πρέπει να αναλαμβάνει ενεργητικό ρόλο στην επιχείρηση του. Η ένταξη σ’ ένα σύστημα δεν συνεπάγεται αυτόματα, ότι τις λύσεις για όλα τα θέματα πρέπει να τις παρέχει o franchisor. Το αντίθετο μάλιστα! Είναι αποκλειστική δική του υπευθυνότητα η αξιοποίηση της υποστήριξης, της εμπειρίας, του «ονόματος» που του παρέχει το σύστημα. Για παράδειγμα, πρέπει να δραστηριοποιηθεί ο ίδιος στην τοπική αγορά, να οργανώσει και να εμπνεύσει το ανθρώπινο δυναμικό του και να προσφέρει άψογη εξυπηρέτηση στους πελάτες του.
Από την πλευρά του franchisor και αυτός μπορεί να συμπεριφερθεί με ανάλογο τρόπο. Μπορεί να έχει δουλέψει σκληρά για να δημιουργήσει μια κερδοφόρα επιχείρηση και τώρα να θέλει να απολαύσει το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς, οδηγώντας το δίκτυο συνολικά σε μια στασιμότητα και σε απώλεια των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων. Αυτό όμως θα του δημιουργήσει προβλήματα, διότι για να υπάρχει συνεχής πρόοδος και διατήρηση της θέσης και των μεριδίων στην αγορά, πρέπει ο franchisor πάντα να αναπτύσσει, να εξελίσσει το concept του, να επενδύει στην διατήρηση και αύξηση της αναγνωρισιμότητας του «ονόματός» του, στην βελτίωση της εικόνας του, στη μεγιστοποίηση του μεριδίου αγοράς που κατέχει.
ΦΘΟΝΟΣ
Ο φθόνος σίγουρα δεν είναι το κατάλληλο κίνητρο για να σας οδηγήσει σε μια επένδυση. Μπορεί να ξέρετε κάποιον που κερδίζει περισσότερο από εσάς ως franchisee ενός συγκεκριμένου συστήματος, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και εσείς θα τα καταφέρετε το ίδιο καλά. Η προσωπικότητα σας, η δέσμευση, το πάθος, οι γνώσεις σας, οι ικανότητες σας, οι εμπειρίες σας και η οικονομική σας κατάσταση μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά.
Ο φθόνος μπορεί να γίνει πρόβλημα και για έναν franchisee ο οποίος μετά από ένα χρονικό διάστημα παραμονής σ’ ένα σύστημα και πολύ σκληρή δουλειά δεν έχει τα αποτελέσματα που προσδοκούσε. Οι franchisees επικοινωνούν και συναντιούνται μεταξύ τους πολύ συχνά, κάτι που πρέπει να τους δώσει την ευκαιρία να μάθει ο ένας από τον άλλον, να οικοδομήσουν ένα ισχυρό οργανισμό που η συλλογική γνώση είναι συγκριτικό πλεονέκτημα και όχι να δημιουργούν «ανταγωνιστικά» μέτωπα και φθόνο. Ο franchisee ο οποίος επικεντρώνεται περισσότερο στο τι έχουν επιτύχει οι άλλοι franchisees και όχι στο πώς το έχουν επιτύχει, χάνει πολύτιμες ευκαιρίες και χρόνο, μ’ αποτέλεσμα να μη απολαμβάνει τις αποδόσεις που η επένδυσή του μπορεί να του προσφέρει. Οι franchisees πρέπει να μαθαίνουν από τους επιτυχημένους franchisees και όχι να τους ζηλεύουν, ο δε franchisor πρέπει να αναπτύσει διαρκώς πρωτοβουλίες διάχυσης της συλλογικής γνώσης και των βέλτιστων πρακτικών.
Για τους franchisors ο φθόνος μπορεί να τους κάνει να απομακρυθούν από τον πραγματικό τους σκοπό, που είναι η ανάπτυξη του συστήματος franchise ως σύνολο. Οι έξυπνοι franchisors εξετάζουν συνεχώς τις τάσεις και τις ευκαιρίες της αγοράς, αλλά τις ακολουθούν μόνο εάν είναι για το καλό του συστήματος και για τους ανθρώπους που ανήκουν σε αυτό.
ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ
Η ‘λαιμαργία’ και στο franchising μπορεί να πάρει πολλές μορφές.
Μια από τις πλέον συνήθης είναι όταν κάποιος προσπαθεί να αποκτήσει περισσότερο από αυτό που πράγματι μπορεί να αντέξει. Τυπική περίπτωση όταν ένας υποψήφιος franchisee κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης με τον franchisor προσπαθεί να μονοπωλήσει μια μεγαλύτερη περιοχή. Όμως αργότερα θα καταλάβει ότι δεν έχει την δυνατότητα να εξυπηρετήσει μια τόσο μεγάλη περιοχή, μ’ αποτέλεσμα την απώλεια μεριδίου και την ενδυνάμωση του ανταγωνισμού. Δεν καταλαβαίνει ότι όσο περισσότεροι είναι οι franchisees, με μια ορθολογική διασπορά που δημιουργεί συνέργιες, τόσο ισχυρότερη είναι και η αγοραστική δύναμη του δικτύου, η κοινή διαφήμιση και η υποστήριξη και κυρίως η αποδυνάμωση του ανταγωνισμού.
Μια άλλη μορφή λαιμαργίας είναι όταν ο franchisee κρατάει πράγματα για τον εαυτό του και δεν τα μοιράζεται με τους άλλους ( π.χ πληροφορίες, καινοτομίες κλπ ). Κάθε πληροφορία για το τι συμβαίνει σε κάθε κατάστημα, σε κάθε τοπική αγορά είναι πολύτιμη για το σύστημα franchise γενικότερα. Βοηθάει στο να αναγνωριστούν και να αντιμετωπιστούν προβλήματα. Βοηθάει στην ισχυροποίηση της αλυσίδας, στην συνεχή εξέλιξή της και ανάπτυξή της.
Το να μη βοηθάει ο franchisee τους άλλους είναι επίσης λαιμαργία, επιδιώκοντας να ωφεληθεί έμμεσα από τις ενέργειες των άλλων. Εάν για παράδειγμα τρεις franchisees σε μια περιοχή πιστεύουν ότι κάποια τοπική διαφημιστική καμπάνια μέσω ραδιοφώνου μπορεί να αυξήσει τις πωλήσεις τους και ο ένας από αυτούς αρνείται να συμμετέχει, τότε και οι τρεις θα υποφέρουν προς όφελος του ανταγωνισμού.
Για τους franchisors η λαιμαργία εμφανίζεται ως απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών και εμπειριών από τους franchisees, με στόχο την κακώς εννοούμενη εξάρτησή τους ή αποδυνάμωσή τους. Μια ανάλογη πολιτική είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε συγκρούσεις, με καταστροφικά αποτελέσματα στο δίκτυο.
ΥΠΕΡΟΨΙΑ
Σίγουρα οι franchisors αλλά και οι franchisees πρέπει να είναι περήφανοι για την επιχείρηση τους. Αυτό όμως δεν πρέπει να εξελίσσεται σε υπεροψία.
Ένας νέος franchisee μπορεί να μη θέλει να παραδεχτεί ότι δεν έχει αρκετά χρήματα για την επένδυση που είχε ονειρευτεί. Εαν ο franchisee (πιστεύοντας ότι θα δανειστεί από αλλού) διαβεβαιώσει τον franchisor ότι έχει 120.000 € για την επένδυση αλλά στην πραγματικότητα έχει μόνο 80.000€ , σίγουρα θα αντιμετωπίσει προβλήματα ρευστότητας, αλλά και εντάσεων με τον franchisor μια και δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί σε ανειλημμένες υποχρεώσεις του, τόσο οικονομικές αλλά και ποιότητας προσφερόμενων υπηρεσιών, με μακροπρόθεσμα αρνητικά αποτελέσματα στην επένδυσή του. Δεν πρέπει κανείς να αφήσει την περηφάνια του να τον εμποδίσει να είναι ειλικρινής.
Η «περηφάνια» επίσης μπορεί να εμποδίσει έναν υφιστάμενο franchisee από το να ζητήσει βοήθεια. Ο franchisor πρέπει και θέλει να προσφέρει βοήθεια. Ο ίδιος έχει εμπειρία και γνώσεις που μπορεί να βοηθήσουν τον franchisee, αρκεί να το ζητήσει.
Από την άλλη ο franchisor από περηφάνια μπορεί να υπερεκτιμήσει την απόδοση της επιχείρησης του. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι όταν τελικά «πουλήσει» το franchise σ’ ένα επενδυτή, τότε η αλήθεια θα φανεί και μπορεί να έχει σημαντικές ευθύνες μια και ουσιαστικά παραπλάνησε –έστω και άθελά του- τον franchisee. Δηλαδή, ο franchisor δεν πρέπει να υπερυπόσχεται, να δημιουργεί ανέφικτες προσδοκίες και μετά να διαψεύδεται από την πραγματικότητα.
ΘΥΜΟΣ
Ο θυμός πάντα ενεργεί αρνητικά στον χώρο του franchise. Σίγουρα δεν μπορούν όλοι να συμφωνούν πάντα σ’ όλα.
Στο σύστημα franchise πρέπει να ξέρει κανείς να παίρνει αλλά και να δίνει. Υπάρχουν πάντα σημεία τριβής στα οποία θα διαφωνήσουν τα μέλη του συστήματος. Δεν πρέπει ποτέ μια διαφωνία να γίνει θέμα «τιμής».
Ο θυμός είναι κάτι που θα αποσπάσει την προσοχή όλων και δεν θα τους επιτρέψει να συγκεντρωθούν στην ουσία στην πραγματική λύση ενός προβλήματος. Ο θυμός απλά εντείνει την διαφωνία, αποπροσανατολίζει και δυσκολεύει στη δημιουργική σύνθεση απόψεων και εμπειριών, στο να βρεθεί μια αποτελεσματική λύση.
Όπως βλέπουμε τα “7 αμαρτήματα” καθορίζουν την σχέση μεταξύ franchisor και franchisee, που αποτελεί τη βασικότερη συνιστώσα που η ανάπτυξη του συστήματος είναι βασισμένη. Με φροντίδα και κατανόηση από τις δυο πλευρές αφ’ ενός, αλλά και με τη δημιουργία κατάλληλων διαδικασιών και μηχανισμών, η σχέση μπορεί να γίνει πηγή δύναμης για το σύστημα.
Η δημιουργική σχέση μεταξύ franchisor και franchisee δεν είναι απλά κάτι θετικό, είναι απαραίτητο για 5 λόγους:
- Διατηρεί υψηλά τα κίνητρα και την αφοσίωση στο σύστημα
- Επιταχύνει την ανάπτυξη και την ισχυροποίηση του δικτύου
- Εξοικονομεί χρήματα και πόρους ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ευκαιρίες και μεγαλύτερη αξία στην επιχείρηση
- Δημιουργεί νέες πρόσθετες επενδυτικές ευκαιρίες
- Βοηθάει στο να αποφύγουν και οι δύο πλευρές τις συγκρούσεις.
Εάν ο franchisor και ο franchisee αναγνωρίσουν και αποφύγουν αυτά τα αμαρτήματα, τότε θα μπορέσουν να χτίσουν το μέλλον που αυτοί επιθυμούν.
Αναδημοσίευση από το Franchise Success 1999
