«Ένας στους τρεις εργαζομένους στην Ελλάδα αυτοαπασχολείται κατατάσσοντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση στη σχετική ευρωπαϊκή κατάταξη. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στις 7/6/2013 στη δημοσιότητα η Eurostat για το 2012, η Ελλάδα κατέχει το υψηλότερο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων στην Ε.Ε: 32% έναντι 15,1% στην Ευρωζώνη και 15,2% στην Ε.Ε. (32,8 εκατομμύρια αυτοαπασχολούμενοι).
Είναι πράγματι εύλογο το ερώτημα πως είναι δυνατόν σε μια χώρα που η οικονομία βιώνει 7 χρόνια συνεχούς ύφεσης-τη μεγαλύτερη σε διάρκεια που έχει βιώσει οποιαδήποτε χώρα μετά τη βιομηχανική επανάσταση- να συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό η δημιουργία νέων επιχειρήσεων;
Πώς είναι δυνατόν, ενώ η θνησιμότητα των νέων επιχειρήσεων παραμένει τόσο υψηλή, να παραμένει αυξητική η τάση δημιουργίας νέων επιχειρήσεων;
Η προφανής, αλλά όχι και επαρκής, απάντηση είναι ότι αποτελεί την μοναδική διέξοδο για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Η μοναδική διέξοδος δηλαδή για να «αγοράσει» ή να «δημιουργήσει» κάποιος θέση(εις) εργασίας για τον ίδιο ή και για την οικογένειά του.
Είναι πράγματι επιχειρηματίες από ανάγκη, η πλειονότητα των νέων επιχειρηματιών; Η απάντηση για ένα σημαντικό ποσοστό είναι «ναι». Ίσως ο πιο «επικίνδυνος δρόμος» (δες και εδώ) για να γίνει κάποιος επιχειρηματίας…
Παρόλα αυτά, ένα μεγάλο ποσοστό ανέργων, νέων, τέως αυτοαπασχολούμενων, επιλέγουν συνειδητά την επιχειρηματικότητα ως διέξοδο, ως συνειδητή επιλογή ανάπτυξης, προσωπικής εξέλιξης και ευημερίας.
Και εδώ τίθεται ένα δεύτερο ερώτημα. Γιατί τo franchising τα τελευταία χρόνια αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει αυτή την τάση, να είναι δηλαδή μια σοβαρή επιλογή για τους υποψήφιους επιχειρηματίες και να αναδειχτεί ως ένας βασικός πυλώνας ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία;
Ένας προσεκτικός παρατηρητής θα σημείωνε ότι ενώ η τάση για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων είναι ισχυρή, o ρυθμός ανάπτυξης στο χώρο του franchising παραμένει έντονα πτωτικός (έρευνα FRANCHISE SUCCESS, ΠΑΝΟΡΑΜΑ 2013). Η εύκολη απάντηση, ότι δηλαδή το franchising αποκλείεται από τα διάφορα προγράμματα του ΕΣΠΑ, και αυτό αποτρέπει υποψηφίους από το να επιλέξουν την ένταξή τους σε ένα δίκτυο προφανώς δεν είναι η σωστή. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι την τελευταία διετία δεν υπήρξαν προγράμματα EΣΠA για ΜΜΕ και μόλις πριν από 2 μήνες, ξεκίνησε το πρώτο πρόγραμμα, το οποίο ακόμα δεν έχει αρχίσει να εκταμιεύει. Εξίσου μη επαρκή προσέγγιση αποτελεί η τοποθέτηση ότι μια επένδυση franchise απαιτεί περισσότερα κεφάλαια από μια επιχείρηση που δραστηριοποιείται ανεξάρτητα στον ίδιο κλάδο ( ανυπαρξία προδιαγραφών, απουσία προτύπων ποιότητας και περιβαντολλογικών κοκ) ή δεν δίνει εκείνους τους απαραίτητους “βαθμούς ευελιξίας” ως προς τα κόστη καθημερινής λειτουργίας (π.χ. Φ.Π.Α, έλεγχος στην έκδοση αποδείξεων, εισφοροδιαφυγή κλπ.), με αποτέλεσμα να μην είναι ελκυστική στους νέους επιχειρηματίες οι οποίοι ελκύονται από τα “ φαινομενικά” χαμηλά κόστη.
Είναι προφανές ότι για την ανάλυση του φαινομένου της μη ελκυστικότητας των συστημάτων franchise απαιτείται μια πολύ πιο σοβαρή και αξιόπιστη προσέγγιση.
Είναι γεγονός, ότι τα τελευταία χρόνια το franchising δεν κατάφερε ούτε να προστατεύσει το κύρος του ως θεσμός ούτε και να προβάλει τη δυναμική και τα πλεονεκτήματά του ως σύστημα επιχειρηματικής ανέλιξης και προσωπικής ευημερίας. Δεν τέθηκαν ούτε κανόνες για την προστασία των επενδυτών την προσυμβατική περίοδο, ούτε υπήρξε ουσιαστική προβολή του θεσμού και των βέλτιστων πρακτικών στο χώρο ώστε να διαμορφωθούν κριτήρια επιλογής (δες και εδώ). Παράλληλα, διαπιστώνεται η παντελής απουσία συνολικού επικοινωνιακού πλάνου, το οποίο απευθυνόμενο και προς την πολιτεία και προς τον επιχειρηματικό κόσμο, θα ανατρέψει την αρνητική εικόνα που έχει διαμορφωθεί, όχι τελείως αναίτια, για το franchising.
Η θνησιμότητα των νέων επιχειρήσεων και στο franchising ήταν και παραμένει σχετικά υψηλή, παρά το γεγονός ότι είναι σαφώς μειωμένη συγκριτικά με τις ανεξάρτητες επιχειρήσεις που παρουσιάζουν άλλωστε την υψηλότερη θνησιμότητα στην ΕΕ.
Η παθογένεια στο franchising στην Ελληνική αγορά οφείλεται κυρίως στα νέα “συστήματα” που προωθούν χωρίς concept, οργάνωση, υποδομές, επιχειρηματικές προτάσεις.
Η απουσία ενεργού ρόλου των εμπλεκομένων στο χώρο σε θετικές δράσεις που θα ενισχύσουν το θεσμό, καθώς και η ανυπαρξία παρεμβάσεων που θα θέσουν κανόνες στο χώρο, έχουν ως αποτέλεσμα την σημερινή κατάσταση, όπου διάφοροι προσπαθούν να ψαρέψουν σε «θολά νερά».
Το franchising έχει δυνατότητες και μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στην ελληνική οικονομία. Μπορεί να αναδειχθεί εκείνος ο χώρος που θα ανθίσουν καινοτόμες επιχειρηματικές δράσεις, θα αναπτυχθούν δίκτυα που ενισχύουν τα συστήματα διανομής των ελληνικών επιχειρήσεων (εντός και εκτός ελληνικού χώρου), ενώ παράλληλα θα δημιουργούν νέες μορφές συνεργασίας που ενισχύουν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα παραδοσιακών κλάδων, ανανεώνοντας την παρουσία τους στην αγορά.
Η παράταση της υφιστάμενης κατάστασης στο χώρο του franchising μόνο κακό, και μάλιστα με μακροχρόνια αποτελέσματα, προκαλεί, και αυτό είναι κάτι που απαιτεί άμεση ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλιών.
Στο Franchise Success είμαστε ανοιχτοί να σταθούμε δίπλα σε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια που θα βοηθήσει και θα ανατρέψει την υφιστάμενη, δύσκολη και δυσοίωνη κατάσταση.
